یادمان هست یاد مردی که هرگاه از مزینان و مزینانی سخن می گفت چنان شوری در مخاطب به خصوص مزینان زاده ها ایجاد می کرد که دوست داشتی همان لحظه فریاد بزنی که « من هم یک مزینانی ام»

مردی که پدر و اجداد بزرگوارش در کسوت معلمی موجب رشد سواد و اندیشه در کویر تاریخی مزینان شدند. معلم دلسوز و توانا مرحوم محمدعلی فصیحی که همانند پسر مزینان فرزند شایسته ی کویر دکتر علی مزینانی شریعتی سخنوری توانمند بود و در شب های عاشورایی مزینان  قیام امام حسین (ع) را به زیبایی تفسیر می کرد. او گرچه در حوزه ی علمیه درس نخواند اما حشر و نشر و تلمذش در نزد عالمان دین مانند مفسر قرآن علامه محمدتقی شریعتی وی را استادی زبردست و بادانش ساخته بود که اگر قدرش بر جامعه ی دانشگاهی شناخته می شد بی شک کرسی نشین بی بدیل این محافل بود.

امروز دوشنبه پنجم بهمن مصادف با ششمین سالروز هجرت معلم فرهیخته ، معین البکاء و کارگردان با دانش تعزیه مرحوم محمدعلی فصیحی مزینانی است و میدان قتلگاه عاشورای مزینان قریب به یک دهه است که از تعزیه گردانی این استاد والامقام محروم است چرا که او به رسم ادب در واپسین روزهای زندگی اش این نقش را به معلم زحمتکش و توانمند دیگری به نام محمد شریفی مزینانی سپرد و فرزندان برومندش که همگی اهل علم و ادب هستند بر خواسته ی پدر سرتعظیم فرود آوردند و خود در سنگری دیگر به یاری مزینان و مزینانی شتافتند .

شاهدان کویر مزینان ضمن گرامیداشت یاد فرزند ادیب مزینان استاد محمدعلی مزینانی افتخار دارد تا زندگی نوشت او را که به قلم محمد اسماعیل (مسعود ) فصیحی فرزند برومندش نگاشته شده است تقدیم روح پرفتوح او و پدربزرگوارش حاج محمود فصیحی که شاگردان بسیاری را پرورش داد تقدیم نماید.

«مهمترین ویژگی اش به اعتبار دوستدارنش آموزگاری اش بود و او این خصوصیت را از اجدادش به میراث داشت و چه چیزی مهمتر از این که کسی بتواند معلم خوبی باشد و این ویژگی را تا پایان عمر با خود همراه کند مرحوم حاجی محمدعلی فصیحی به اعتبار شناسنامه اش در ۲۵ تیر ماه ۱۳۱۰ و به تعبیر دکتر شریعتی در خانواده ای نیمه مالک نیمه عالم دیده به جهان  گشود.

در دوران کودکی اش کشور آبستن حوادث سیاسی واجتماعی خاصی بود که اثراتش را بتدریج بر زندگی مردم ایران می گذاشت. توسعه و ایجاد مدارس جدیدی که از سالهای پیش از تولد او آغاز شده بود پدرش را در جایگاه معلم و مدیر دبستان امیر شاهی مزینان نهاد و او نیز در جایگاه شاگردی تبعیت از پدر و کسب علم را بر خود واجب می شمرد .

سالهای تحصیلی محمدعلی  در مزینان و سبزوار فارغ از هیاهوی سیاسی روزگارش گذشت تا آنکه به اجباری (خدمت سربازی)فراخوانده شد سالهای ۳۰تا ۳۲ در تهران و خاطرات وقایعی که بر او گذشت روایتی خاص چون یک شاهد عینی را در سینه محفوظ داشت و حوادث و وقایع آن دوران و وجوه ممیزه اش را با دیگران در دوران خدمتش  با  گویش جذاب و شیرین معلمی اش هرازگاهی و به ضرورت  نقل می کرد.پایان خدمت و بازگشت اش به زادگاهش به توصیه پدر او را در کسوت معلمی همان مدرسه نهاد و پیشینه خانوادگی اش استعداد معلمی اش را بارور ساخت خصوصیت و خصلتی که تا پایان عمر ارمغان داشت.

این فرزند کویر خودش تعریف می کرد که :« پس از استخدام رسمی اش مجبور بود مسیر چند کیلومتری سربالایی مزینان به کمیز را با دوچرخه و گاهی پیاده طی کرده تا کودکان آن دیار را از نعمت سواد بهره مند سازد و در این مهم ذوقی بی بدیل داشت.» پدرش که مدیر و معلمی منضبط و تاحد زیادی سخت گیر و سخت کوش بود امور جاریه مزینان را به حد وسعش رتق و فتق می کردکه می توان به این موارد اشاره کرد؛ سرپرستی خانه های انصاف و تشکیل و تداوم هیات های مذهبی و مراسم سنتی تعزیه داری و شبیه خوانی در ایام محرم و صفر.

و پسر نیز در کنار پدر می آموخت و میدان داری می کرد. عشق و ارادتش به حسین (ع ) او را به خدمتی بی وقفه و بی ریا  که عرف و سنت و دیانت برایش تعریف کرده بودند فرا می خواند همزمانی اش با دیگر ارادتمندان سالار شهیدان ترکیبی همگون و خوش ساخت از تعزیه داران وشبیه خوانان فراهم کرده بود و او به یمن چنین ترکیبی و به همت بلند همقطارانش  مراسمی زبانزد از عاشورای مزینان را بر مزینانی ها و دیگرانی که آوازه آن را شنیده بودند کارگردانی و عرضه می کرد.وی این وظیفه را تا سالهای پایانی عمر بر خود فرض می داشت وحتی زمانی که در ابتدای میانسالی به واسطه خدمات ارزنده وصادقانه اش درحوزه  آموزش و پرورش به سبزوار به عنوان حسابدار و بعدها به عنوان رییس کارگزینی اداره و بازرس دانشسراهای پیش از انقلاب  و حسابرس فرمانداری و ادارات تابعه پس از انقلاب فراخوانده شد و نیز اقامت قریب به  سی ساله اش در مشهد او را لحظه ای از سودای خدمت به مزینان و هم ولایتی هایش و برگزاری مراسم محرم  فارغ نساخت.

استاد فصیحی در آموزه ها و سخنرانی‌هایش تاکید داشت که اندوخته و میراثی جز قناعت و صبر و صداقت به یادگار نخواهد گذاشت و بر انبوه شاگردانی که عاشقانه دوستش داشتند افتخار می کرد. مرحوم محمد علی فصیحی در پنجم بهمن ماه ۱۳۸۸در مشهد دیده از جهان فرو بست و در زادگاهش مزینان به خاک سپرده شد. در سالروز درگذشت آن معلم فرهیخته یادش را گرامی داشته و رحمت و مغفرت الهی را برایش آرزومندیم. »

استاد محمدتقی شریعتی مزینانی و مرحوم محمدعلی فصیحی